سایمون سینگ در طول تجارب کاری خود با موسسات مختلفی در سراسر جهان، به این نکته پی برد که برخی گروه‌ها به‌قدری به هم اعتماد دارند که حتی حاضرند جانشان را نیز برای منفعت سایر اعضای گروه به خطر بی‌اندازند. از طرف دیگر، تیم‌هایی وجود دارند که صرف‌نظر از حقوق و مزایا، محکوم به درگیری، تفرقه و شکست هستند؛ اما دلیل این تفاوت چیست؟ سینک جواب این سوال را در حین گفت‌و‌گویی با یکی از ژنرال‌های نیروی دریایی به‌دست آورد. او به سینک گفت: «افسران، آخر غذا می‌خورند.» سینک می‌دید که کم‌رتبه‌ترین سربازان ابتدا غذا می‌خوردند و ارشدترین آن‌ها در آخر صف می‌ایستادند. این موضوع را می‌توان به تمامی جنبه‌های زندگی تعمیم داد: رهبران بزرگ، راحتی و حتی بقای خود را فدای منافع زیردستان خود خواهند کرد.
از 0 رای