معرفی کتاب « مسیر شکوفایی بچه ها » :
بزرگسالان مکررا با یادآوری گفتار و اعمال دیگران که به آن ها القا شده و یا سبب رنجش شان گردیده است ، خاطرات کودکی خود را منتقل می کنند.داستان هایی درباره ی چنین مسائلی اغلب سبب می شود به موضوع چگونگی اثرگذاری فرد بر دیگران توجه شود.افراد چنین عبارات مهمی را که دیگران در صحبتشان با آن ها به کار برده و مستقیما بر روح و قلبشان اثر گذاشته را به خاطر می آورند .از آنجایی که نظرات بزرگسالان تاثیر نهایی زیادی بر کودکان دارد تلاش برای درک روش های ارتباطی بزرگسالان و کودکان و ایجاد راهبردهایی برای بهبود روابط بین آن ها به نظر مهم می رسد.مفاهیم تیپ روانشناختی چارچوب عملی ای برای فهم تفاوت های فیمابین کودکان و بزرگسالان ارائه می کند که بر روش ارتباطی آن ها اثر می گذارد . توصیف انواع تیپ های روانشناختی که در این کتاب ارائه شده می تواند کمک کند تا کودکان و بزرگسالان رفتار و گفتار یک دیگر را بهتر درک کنند .با درک هر یک از شانزده تیپ روانشناسی ، بزرگسالان می توانند آگاهی خود را نسبت به روش های موثرتر برای کمک به رشد و پرورش استعدادهای ویژه آن ها افزایش دهند.
این کتاب به بزرگسالان فرصت امتحان برخی از روش های پیشنهادی برای بهبود رابطه ی مثبت با کودکان در زندگی شان را فراهم می کند.مثال هایی برای نشان دادن نحوه ی استفاده از تئوری تیپ روانشناختی در زندگی روزمره ارائه شده است.هر چه کودکان و بزرگسالان یک دیگر را بهتر درک کنند ، شانس بیش تری برای ایجاد روابط قوی تر خواهند داشت. هر نسلی تجربیات خود را به نسل بعد منتقل می کند.این نسل از بزرگسالان می توانند زیربنایی برای ایجاد روابط بهتر با کودکان باشند.


در بخشی از کتاب ن مسیر شکوفایی بچه ها در خانه و مدرسه » می خوانیم:
کودکان در روش خواندن دستورات ، مطالعه ی اجمالی متون و جستجوی جزئیات با هم فرق دارند.گاهی اوقات روش طبیعی کودک حسی سودمند است و گاهی اوقات شیوه ی کودکان شهودی اولویت دارد.معلمانی که این تفاوت ها را درک می کنند شرایط بهتری برای کمک به کودکان برای یادگیری دارند.کودکان با اولویت شهودی تمایل به خواندن اجمالی دستورات دارند.بسیاری اقرار می کنند که به مثال های داده شده برای یک تکلیف نگاه می کنند و کشف می کنند که با خودشان چه بکنند.کودکان شهودی همچنین مایل اند بخش هایی از داستان ها را که برجزئیات تشریحی تمرکز کرده سرسری بخوانند یا به طور اجمالی بررسی کنند.شهودی ها در داستان به دنبال ایده ی اصلی هستند و از جزئیات رد می شوند، مگر اینکه به نظر آید بخش های توصیفی به هدف مورد نظر مربوط می شود. وقتی بعدا درباره ی جزئیات داستان سوال می شود ، شهودی ها برای یادآوری آن با مشکل روبرو هستند. 
برعکس کودکان حسی همه چیز را  در داستان می خوانند.آن ها مایل اند از سطر اول شروع کنند و مطالعه را تا انتها ادامه دهند. به خاطر اینکه آن ها سرسری نمی خوانند ، به طور کلی برای خواندن همان اطلاعات وقت بیش تری صرف می کنند. وقتی کودکان شهودی قرائت را زودتر از کودکان حسی تمام می کنند ، کودکان حسی فکر می کنند این امر به خاطر این است که آن ها کند یا احمق هستند.اگر معلم از کودک شهودی بپرسد : « این فصل را خواندی ؟» کودک صادقانه جواب می دهد : «بله» وقتی معلم بعدا تحقیق می کند که ببیند آیا بخش های خاص کاملا خوانده شده است ، ولی احتمالا کشف می کند که کودک شهودی به خاطر اینکه ایده کلی داشته قسمتی را رد کرده است. اگر چه ممکن است بخش هایی جا افتاده باشد، کودک شهودی معتقد است که آن فصل خوانده شده است .به احتمال زیاد کودک حسی تمام کلمات را خوانده باشد.