کتاب چگونه در بیست ساعت هرچیزی را یاد بگیرید؟

معرفی کتاب « چگونه دربیست ساعت هر چیزی را یاد بگیرید؟»:
زمانی که این کتاب را به صورت اتفاقی در یکی از بزرگترین کتاب‌فروشی‌های استکهلم سوئد دیدم خیلی چیزها در زندگی من تغییر کرد! در حقیقت همه‌چیز در مورد یادگیری مهارت‌ها در زندگی من تغییر کرد و توانستم به خودم و بسیاری از افراد کمک کنم تا از زندگی خود بهره‌ی بیش‌تری ببرند.
با این کتاب یاد گرفتم در فرصت کمی که برای زندگی دارم، چطور تجربیات بسیار هیجان انگیزتری از زندگی داشته باشم، از یادگرفتن اسکی و ساکسیفون تا مهارت‌های رهبری و... همه به کیفیت زندگی من کمک شایانی داشتند.
به همین دلیل دوست داشتم که افراد بیش‌تری از مردم کشورمان این کتاب را بخوانند و خوشحالم که تیم مترجمانی بسیار حرفه‌ای از همکارانم این کتاب را ترجمه کردند و من هم تلاشی بر بومی شدن این کتاب داشتم و سعی کردم با اضافه‌کردن بخش‌ها و پاورقی‌هایی به مطالعه‌ی روان‌تر و بهتر این کتاب کمک کنم.
چند بخش اول کتاب به درد همه می‌خورد؛ اما بحث‌هایی کاملا تخصصی در ادامه‌ی کتاب شکل می‌گیرد که با اضافه‌کردن بخش‌هایی در ترجمه سعی کردم که این موضوعات، بیش‌تر قابل درک بشوند و همه‌ی عزیزان بتوانند نهایت بهره را از آن ببرند.
اگر برای شروع یادگیری و تسلط بر مهارتی مردد هستید این سؤالات را از خودتان بپرسید:
چرا کاری را شروع کنید که در انجام آن ضعیف هستید؟
بهتر نیست که مهارت‌های جدید را با دردسر کم‌تری کسب کنیم تا بتوانیم فوری از سد درماندگی عبور کنیم تا به قسمت لذت‌بخش آن برسیم؟ تا کم‌تر به سردرگمی و تردید بخوریم و بیش‌تر لذت ببریم؟
آیا روش راحت‌تری برای کسب مهارت های جدید وجود دارد؟
تجربه جاش کافمن می‌گوید بله! غیرممکنی وجود ندارد!
او در کتاب چگونه در بیست ساعت هر چیزی را یاد بگیرید؟ تلاش می‌کند تا به شما کمک کند به همه سؤالات بالا پاسخ دهید و بتوانید با سرعت حداکثر چیزهایی که می‌خواهید را یاد بگیرید.
این کتاب که توسط انتشارات نگاه نوین به چاپ رسیده است، دیدگاهی نظام‌مند برای یادگیری مهارت جدید دارد و عقیده دارد با صرف 20 ساعت برای مطالعه این کتاب می‌توانید برای شروع یادگیری مهارت‌های جدید اقدام کنید. البته علاوه بر یادگیری، سرعت یادگیری نیز مهم است که در این کتاب به‌طور مفصل به آن پرداخته‌شده است.
محمد پیام بهرام پور مترجم کتاب می‌گوید: «با خواندن این کتاب یاد گرفتم در فرصت کمی که در زندگی ، چطور تجربیات شگفت‌آوری از زندگی داشته باشم، تجربیاتی که بتوانند کیفیت زندگی را به من هدیه دهند. همین مسئله موجب شد تا به ترجمه کتاب بپردازم و البته بخش‌ها و پاورقی‌هایی را نیز برای فهم بهتر به ترجمه آن اضافه کنم.»
کتاب چگونه در بیست ساعت هر چیزی را یاد بگیرید؟ توسط انتشارات نگاه نوین به چاپ رسیده است.

آیا این کتاب برای من مناسب است؟
با خواندن کتاب چگونه در بیست ساعت هر چیزی را یاد بگیرید؟ متوجه می‌شوید که لذت‌بخش‌ترین تجربیات زندگی تقریباً همیشه به کمی مهارت احتیاج دارند و البته نیازمند کسب مهارت و در کنار آن صرف زمان کافی است. احتمالاً ما زمان‌داریم اما نه زمان انجام کار! و شروع انجام آن کارها را با جملاتی مانند «یک روز که وقت پیدا کنم، انجامش می‌دهم.»  به تعویق می‌اندازید چراکه تماشای تلویزیون و گشت‌وگذار در اینترنت برای شما راحت‌تر است.
واقعیت این است که تماشای تلویزیون یا گشتن در اینترنت راحت‌تر است، پس بیش‌ترمان همین کار را می‌کنیم و خواسته‌هایمان در حد رؤیا و آرزو باقی می‌مانند و همیشه افسوس رسیدن به آن‌ها را می‌خوریم. جاش کافمن از واقعیت تلخ دیگری نیز صحبت می‌کند: خیلی از کارها تا وقتی در آن‌ها ماهر نشوید، لذت‌بخش نیستند.قطعاً در ابتدای انجام هر مهارت با موانعی روبرو می‌شوید که نویسنده آن را «سد درماندگی» می‌نامد.

در بخشی از کتاب « چگونه  در بیست ساعت هر چیزی را یاد بگیرید » می خوانیم:
کسب مهارت و تمرین خیلی با هم فرق دارند. در این متن، تمرین به معنای بیش‌ترکردن مهارت از طریق تکرار است. برای بهبود مهارت‌های اولیه به تمرین نیاز است.
مثلا دو ماراتن را در نظر بگیرید. اغلب ما در بچگی مهارت دویدن را یاد می‌گیریم. به‌جز قدم‌برداشتن و پابرجاماندن تا آخر مسیر چهل‌ودو کیلومتری، مهارت جدیدی وجود ندارد که یاد بگیرید.
ولی باید تلاش زیادی برای تقویت بدن و رسیدن به سطح آمادگی جسمانی لازم برای ماراتن انجام دهید. به این فرآیند تلاش و تقویت، تمرین می‌گویند. هرچه بیش‌تر تمرین کنید، قوی‌تر می‌شوید و زودتر ماراتن را تمام می‌کنید.
دو ماراتن جنبه‌ی یادگیری هم دارد: ثبت‌نام در مسابقات، کسب سهمیه برای رویدادهای بزرگی مثل ماراتن بوستون، آشنایی با اتفاقات طبیعی در زمان دوندگی، بیش‌ترکردن سرعت، تجهیزات مفید و... مثلا مساله‌ی کوچکی مثل سایش بین لباس و پوست‌تان در دو پنج کیلومتر مهم نیست و به همین خاطر اغلب دونده‌ها به آن اهمیت نمی‌دهند. ولی این سایش غیرضروری در دو چهل‌ودو کیلومتری خیلی مهم است.
اگر از قبل آماده نباشید، احتمالا دچار مشکل «خونریزی نوک سینه» می‌شوید. این مشکل، دردناک، خجالت‌آور و کاملا قابل اجتناب است (باور نمی‌کنید؟ در گوگل بگردید).
بی‌شک تمرین و یادگیری به اتمام مسابقه کمک می‌کند، ولی کسب مهارت نیست. تمرین بدون کسب مهارت، ممکن یا مفید نیست. آماده‌سازی و شرطی‌سازی می‌تواند بعضی حالت‌های کسب مهارت را ساده‌تر کند، ولی هیچ‌وقت نمی‌تواند جایگزین تمرین شود.
ولی یادگیری مجدد دویدن در سطح پایه، کسب مهارت است. دوندگان با روش‌هایی مثل دو چی می‌توانند با حداقل تلاش و کم‌کردن شتاب رو به جلو، در بین پرش‌ها بدوند. با کمی تمرین، دوندگان می‌توانند مهارت اساسی دویدن را دوباره یاد گیرند و با تمرین‌های بعدی تقویتش کنند.
کسب مهارت یا تحصیلات و مدرک
با وجود تلاش‌های خیرخواهانه‌ی معلمان و اساتید سراسر دنیا، شیوه‌های امروزی تحصیل و کسب مدرک تقریبا هیچ ربطی به کسب مهارت ندارند.
کسب مهارت نیازمند تمرین در مهارتی‌ست که در نظر دارید. این کار، تمرکز ثابت و هدفمند برای یک دوره‌ی خاص می‌خواهد. کسب مهارت به خلاقیت، انعطاف‌پذیری و امکان تعیین معیارهای موفقیت بستگی پیدا می‌کند.
متاسفانه اغلب شیوه‌های امروزی تحصیل و کسب مدرک فقط نیازمند تبعیت هستند. هدف اصلی (ولی ناگفته) کسب مهارت‌های مفید نیست، بلکه تایید این نکته است که شما ضوابط دلبخواهی گروه استانداردسازی را احراز کرده‌اید که شناختی از دانشجویان دارند. بر این اساس بعضی ویژگی‌های‌تان تایید می‌شود که ظاهرا شخص ثالثی به آن اهمیت می‌دهد.
خلاقیت، انعطاف‌پذیری و امکان تجربه (مولفه‌های اساسی کسب سریع مهارت) در تضاد با فرآیند کسب مدرک هستند. اگر معیارها خیلی مشخص نباشند، دیگر معیار نیستند.
متاسفانه تحصیلات و کسب مدرک سفت‌وسخت می‌تواند عملا مانع کسب مهارت شود. مشکل اصلی هزینه‌ی فرصت است .اگر شروط کسب مدرک آن‌قدر سخت باشد که وقتی را برای تمرین مهارت‌های دلخواه‌تان باقی نگذارند، ضرر برنامه‌های مدرک‌دهی بیش‌تر از سود آن‌هاست.
فرد باهوش و باانگیزه‌ای را در نظر بگیرید که قصد تاسیس یک شرکت نرم‌افزار دارد. اخذ مدرک لیسانس رشته‌ی کامپیوتر در دانشگاه‌های معتبر معمولا حداقل چهار سال طول می‌کشد.
بعد از این چهار سال، فارغ‌التحصیل تازه‌کار ما هزاران ساعت را صرف یادگیری الگوریتم‌ها و تحلیل کامپایلر کرده تا ده‌ها امتحان را بگذراند، ولی از زمان ورود به دانشگاه حتی یک قدم هم به تاسیس شرکت نرم‌افزاری‌اش نزدیک نشده است. دانشجوی بدشانس ما چیزهای زیادی را (حداقل موقتا) درباره‌ی برنامه‌نویسی کامپیوتری حفظ کرده، ولی نمی‌داند چگونه برنامه‌ی کامپیوتری مفیدی بسازد که از نظر مردم ارزش خریدن داشته باشد.
تاسیس شرکت نرم‌افزار مهارت‌های جدید می‌خواهد: یادگیری زبان‌های برنامه‌نویسی، راه‌اندازی و نگهداری از سیستم‌های کامپیوتر، جست‌وجوی ابزار و برنامه‌های موجود، طراحی الگوهای اولیه، پیداکردن کاربران اول، کسب هر بودجه یا سرمایه‌ی لازم و رسیدگی به کارهای مرسوم مدیریتی در کسب‌وکار.
آیا تاسیس شرکت استارت‌آپی ربطی به کسب مدرک تحصیلی دارد؟ البته. ولی به این نکته توجه کنید: بیش‌تر تلاش کسب مدرک برای برآورده‌کردن یک‌سری الزامات خاص است. ولی در بهترین حالت، تاثیر این الزامات در کسب مهارت لازم در دنیای واقعی، در اولویت سوم قرار دارد.
در اولین کتابم با عنوان «MBA شخصی: تبحر در هنر کسب‌وکار» (2010) گفتم چرا تحصیلات تکمیلی کسب‌وکار را رها کردم تا خودم اصول شیوه‌ی کسب‌وکار امروزی را یاد بگیرم و شرکت خودم را تاسیس کنم. با دوری از دانشگاه کسب‌وکار و اختصاص وقتم به فرآیند عملی راه‌اندازی کسب‌وکار چیزهای زیادی یاد گرفتم و صدوپنجاه هزار دلار هم صرفه‌جویی کردم. با توجه به اهدافی که داشتم، این شیوه از هر نظر خیلی بهتر از تحصیلات دانشگاهی کسب‌وکار بود.
اگر یک فرد یا یک بنگاه، از میان چندین انتخاب متفاوت یکی را برگزیند، هزینه‌ی فرصت این فرد یا بنگاه، معادل است با هزینه‌ی مرتبط با بهترین انتخاب ممکن از بین سایر انتخاب‌های باقی‌مانده که از آن صرف نظر شده‌ است.