معرفی کتاب «چگونه رنجی را که نمی توانیم درمان کنیم به دوش بکشیم»:
جورنالی تصویری که به شما کمک می کند با صداقت و مهربانی و پذیرش فقدان با سوگ خود روبرو شوید به جای اینکه با آن بجنگید یا انکارش کنید.
مگان دیواین، متخصص و مشاور سوگ و نویسنده کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست ،در جورنال چگونه رنجی را که نمیتوانیم درمان کنیم به دوش بکشیم راه های جدید و خلاقانه ای را برای ارتباط با سوگ واندوه ،بدون تکرار مکررات ،کلیشه ها یا راه حل های ساده و مرحله ای ارائه می دهد.به گفته ی دیواین « قدرتی باور نکردنی می یابیم اگر بتوانیم در مورد سوگ واندوهمان حرف بزنیم و از حقیقت ان بگوییم.»این جورنال فرصتی است تاداستانتان را به زبانی که برایتان راحت تر است بازگو کنید بدون اینکه نیاز باشد پایان خوشی برای آن دست و پا کنید.این جونال جایی برای کندوکاو سوگتان با تمام بخش های عجی،غمگین، وحشتناک و حتی زیبای آن است ،جایی برای گفتن تمام حقیقت درباره ی اینکه خود واقعی بودن همینجا و همین لحظه چه شکلی است .چگونه رنجی را که نمیتوانیم درمان کنیم به دوش بکشیم همراه هر روزه ی شماست تا با سوگ و اندوه خود هم صحبت شوید.با انجام فعالیت های سرگرم کننده و با کمک ابزار های نوشتن،نقاشی  کشیدن، خط خطی کردن و درک عمیق تر از زندگی نیز تشویق می شوید.سوگ و اندوه شما همچون عشقتان ، متعلق به خود شماست .هیچ کس حق ندارد به قضاوت سوگواری شما بنشیند،راه و روشی دیکته کند یا آن را بی ارزش بداند.


آیا این کتاب برای من مناسب است؟
این جورنال جایی برای کندوکاو سوگ‌تان با تمام بخش های عجیب، غمگین، وحشتناک و یا حتی زیبای آن است. جایی برای گفتن تمام حقیقت درباره‌ی این‌که خود واقعی بودن همین‌جا و همین لحظه چه شکلی است. «چگونه رنجی را که نمی توانیم درمان کنیم به دوش بکشیم» همراه هرروزه‌ی شما‌ست تا با سوگ و اندوه خود هم صحبت شوید. 


در بخشی از کتاب« چگونه رنجی را که نمی توانیم به دوش بکشیم درمان کنیم » می خوانیم:
اولین کار برای تقلیل رنجتان این است که بفهمید چه چیزی باعث آن شده است.می توانید این کار را با جمع اوری برخی اطلاعات شخصی انجام دهید.نگارش تعاملاتتان ممکن است کمی تحلیل گرایانه به نظر برسد.ولی این روند می تواند به شما در شناسایی و تقلیل رنجتان کمک فراوانی کند.
وقتی جزئیات روز هایتان را دقیق یادداشت کنید،اشفتگی زندگی روزمره کم کم به مجموعه معادلاتی تبدیل می شوند که تا حدودی قابل پیش بینی هستند.وقتی در ساعات پایانی روز پیاده روی می کنم راحت تر می خوابم یا اوه،هر بار این شخص را می بینم  بعدش واقعا خشمگین می شوم.برای هفته ی آینده از گزارش قبلی استفاده کنید تا حساب احساسات خود را در طول روز در جایگاه های مختلف م موقعیت های اجتماعی مختلف در دست داشته باشید.تعاملات اجتماعی تان را،اینکه چقدر می خوابید،چه چیزهایی می خورید(یا نمی خورید)و وقتتان را چطور می گذرانید ،ثبت کنید.لازم نیست در مورد این گزارش وسواس به خرج دهید؛بررسی اطلاعات کلی می تواند به انداره ی جزئیات ریز مفید باشد. وقتی گزارشتان را تکمیل کردید ، مطمئن شوید چیزهایی را هم که به آرامش و صلح درونی تان کمک می کنند یادداشت کرده اید.به خصوص در روزهای ابتدایی سوگ هیچ چیز شگفت انگیز نخواهد بود.با این حال ممکن است لحظاتی وجود داشته باشند که احساس کنید ثبات بیش تر ی دارید،کمتر مضطرب هستید یا قادرید با خودتان مهربان تر باشید.اگر چیزی پیدا کردید که کمتر احساس بدی داشته باشد(در اوایل سوگ)یا در نهایت کمی احساس خوب داشته باشد (هر زمان اتفاق افتاد)آن را به گزارشتان اضافه کنید.
وقتی چند روزی تعاملات و احساساتتان رار ثبت کردید ، به نتایج رجوع کنید.آیا فعالیت ها یا تعاملاتی وجود دارند که همواره حالتان را بدتر کنند؟برای مثال اگر گزارشتان نشان می دهد که وقت گذراندن با شخصی خاص هر بار شما را خشمگین می کند،ممکن است نمونه ای رنج باشد که می توانید خیلی آسان آن را از زندگیتان پاک کنید ؛دیگر با آن شخص بیرون نروید  و با آن وقت نگذرانید.
تمام موارد رنج آور گزارشتان قابل اجتناب نیستندف اما تا هر اندازه که امکان دارد از مواردی که رنج تان را افزایش می دهند اجتناب کنید.انجام ابن کار باعث خواهد شد بیش تر در معرض دردتان قرار بگیرید و اثرات منفی رنج روی قلب و ذهنتان را نیز کاهش می دهد.در این صفحه و صفحه ی بعد با توجه به گزارشتان تمام مشاهدات خود ار بنویسید .به مواردی که می توانند به منظور کاهش رنجتان تغییر کنند به شکلی ویژه توجه کنید.