با مدیریت زمان عمرتان را بیش تر کنید

معرفی کتاب « با مدیریت زمان عمرتان را بیش تر کنید»:
در هفت سالگی پدرم را از دست دادم.بعد از گرفتن مدرک دیپلم و پایان خدمت سربازی، در گروه صنعتی پلیمر بوشهر کار خود را شروع کردم.کار در این گروه بزرگ (برند پنبه ریز)از سطح پایه و با آموزش های فشرده  در کارخانه های این گروه در شهر بوشهر و زیر نظر اساتید و مدیران مجرب و کار آزموده شروع شد و با توجه به استعدادی که از خود نشان دادم ، توانستم در مدت زمان کوتاهی به سمت مدیر تولید و سپس مدیر یکی از کارخانه ها منصوب شوم.با توجه به احساس نیاز و تشنگی به آموختن دانش و فنون مختلف در تمام زمینه ها  و با یادگیری مسائل مدیریتی و بازرگانی به دفتر تهران منتقل شدم و در آنجا نیز با آموزش های مستمر و همچنین تجربه های عملی ، پس از مدتی مدیریت دفتر تهران را بر عهده گرفتم و به سمت قائم مقامی گروه صنعتی پلیمر بوشهر منصوب شدم.در این مدت وبا طی دوره های فشرده و اموزش های مستمر توانستم مدرگ فوق لیسانس و سپس phd خود را در رشته ی مدیریت بازرگانی دریافت کنم.پس از اتمام دوره های درسی و تجربه های کاری و عملی که به دست آوزده بودم و با توجه به علاقه ای که به تدریس و نوشتن کتاب داشنم ،اولین کلاس آموزشی خود را در رشته ی مدیریت زمان و ارائه ی مشاوره هایی مدیریت کسب وکار آغاز کردم.پس از بیست سال کار مستمر در بخش های مختلف گروه صنعتی پلیمر بوشهر بالاخره تصمیم گرفتم که از این گروه جدا شوم و برای خود شرکت مشاوره ای با نام « تصمیم فردا» برای ارائه ی خدمات مشاوره ای و موفقیت تاسیس کنم.
کتابی که می خوانید حاصل تجربیات من در عرصه های گوناگون کار آفرینی ،مدیریت و نیز مشاوره و آموزش تحول فردی است که ازز خلال آن به راهکارهایی در مدیریت بهینه ی زمان دست یافته ام که میتواند ساعات عمر گرانمایه ی شما را به نحو قابل توجهی اثرگذار تر و مثمر ثمرتر سازد و در واقع به عمر شما اضافه کند ؛ همچنان که عنوان کتاب به شما خوانندگان عزیز آن چنین وعده ای را می دهد و فردا و فرداهای شما را از خلال تصمیمات جدی امروزتان سرشار از برکت و فراوانی وو رضایت می کند.

ایا این کتاب برای من مناسب است؟
اگر به دنبال کتابی کاربردی در زمینه ی مدیریت بهینه ی زمان هستید ، این کتاب را از دست ندهید.

در بخشی از کتاب « با مدیریت زمان عمرتان را بیش تز کنید» می خوانیم:
karoshi نوعی بیماری است که در ژاپن به این اسم مطرح شده و شخص در اثر کار زیاد و مشغله ی بیش از اندازه به آن دچار می شود که سکته ی ناگهانی به وجود می آورد.آن هم بدون هیچ گونه سابقه ی بیماری خاص یا علائمی که نشان دهد شخص خسته است یا مشکل جسمی دارد.کاروشی در زبان ژاپنی به معنای مرگ ناگهانی ناشی از کار زیاد است.ولی این مشکل فقط در ژاپن نیست .مردم امریکا با توجه به داشتن میانگین چهارده روز مرخصی استحقاقی در سال ،اکثرشان فقط از دوازده روز آن استفاده می کنند.این در حالی است که پژهش های مرکز کار در امریکا نشان می دهد که پنجاه و سه درصد از کارکنان ،کارکردن را به استفاده از مرخصی ترجیح می دهند.و این یعنی نصف کارکنان کمتر از ده روز مرخصی می گیرند و بیست و پنج درصد آن ها از مرخصی استفاده نمی کنند .این امار احتمالا در کشور ما پایین تر از حد جهانی است و اشتیاق کارکنان ایرانی به استفاده ی بیش تر از مرخصی ار نمی توان کتمان کرد.
اما از این جهت برای ما هم می تواند جالب توجه و مبتلاله باشد که در طول روزهای خود را با حجم وسیعی از کارها و تعهدات روبرو هستیم که به نظر می رسد پایانی نمی  توان برای آن ها متصور شد و معمولا باعث ناکارآمدی و بی نتیجگی می شوند؛ آن هم با این که زمان های زیادی از عمر خود را به آن اختصاص می دهیم .در قانون کار برای هر شخص میزانی از مرخصی تعیین شده است که باید از ان استفاده کند و این امر باعث ایجاد تعادل و راحتی برای ذهن و جسمش می شود.
مدیران و کارمندانی که حضور در سرکار را با کارارایی برابر می دانند ، دیوانگی می کنند.
با این حال تجربه نشان داده و ما همه می دانیم که ما بسیار مشغول تر و شلوغ تر از پدرانمان ونسل گذشته مان هستیم.اولین مساله ی مهم این است که فرق بین تلاش برای تمام کردن کار را با انجام دادن یک کار بدون وجود هیچ علامتی برای پایان آن تشخیص  دهیم.